Bugün, 11 Ağustos 2025 Pazartesi
Eski hakem ve Hürriyet spor yazarı Fırat Aydınus, Süper Lig’in başlamasına kısa bir süre kala Türk hakemlerine dair önemli bir yazı kaleme aldı. Aydınus yazısında, “Bugün alt yaş kategorilerinden Süper Lig’e kadar yükselen birçok genç hakemin ortak bir özelliği var: Yeteneklerinden çok, sistemle kurdukları uyum sayesinde varlık gösteriyorlar. Bu uyumun adı ise çoğu zaman “itaat”, “sessizlik” ve “sorgusuz sadakat”.” İfadelerini kullandı. İşte o yazı…
Süper Lig’in eski tecrübeli hakemlerinden ve Hürriyet spor yazarlarından Fırat Aydınus, Türk hakemlerine dair değerlendirmelerde bulundu.
Aydınus yazısında, hakemlerin manipüle edildiğini ifade etti.
İşte Fırat Aydınus’un yazısı…
Güvenin bittiği yerde hakemlik başlar mı?
Artık öyle bir noktaya gelindi ki, hakemlik sadece sahada düdük çalmakla sınırlı değil. Asıl mücadele, soyunma odasının kapısından başlıyor. Paranoya, dedikodu, kulis… Hepsi mesleğin doğasına aykırı ama bugün hakem camiasının gerçeği bu.
Bu noktaya nasıl gelindi derseniz; uzun süredir uygulanan yönetim politikaları, hakemleri ekip olmaktan çıkarıp bireysel kurtuluş arayan figüranlara dönüştürdü. Herkesin gözü bir üst klasmanda, ama o yolun taşları artık liyakatle değil, ilişkilerle döşeniyor.
Genç hakemler, üstlerindeki otoriteye değil, onların ilişkilerine güveniyor. Tecrübeli hakemler ise, arkalarını dönmeye korkuyor. Çünkü bir maçlık hata değil, tek bir kulis dedikodusu bile kader belirliyor artık.
Bu düzenin içinde “dostluk” kelimesi, sadece maç öncesi tokalaşmalarda kaldı. Güven dediğimiz şey, artık VAR odasında ses kaydından ibaret. Hakemlik böyle bir zemin üzerinde yükselemez.
Unutulmamalı ki, adaletin temsilcisi olanlar, önce birbirine adil davranmalı. Aksi takdirde, sahada doğru karar versen de kamuoyu seni sorgular. Çünkü hakemliği önce içeriden çürütürsen, dışarıdan gelen eleştiriye de zemin hazırlarsın.
Ve belki de en acısı şu:
Bugün hakemliğe en büyük zararı, dışarıdan gelen baskı değil, içeride büyüyen güvensizlik veriyor.
Yeni jenerasyon hakemler sahaya çıkarken sadece düdük taşımıyor, üzerlerinde sistemin yükünü de taşıyor.
Bugün alt yaş kategorilerinden Süper Lig’e kadar yükselen birçok genç hakemin ortak bir özelliği var: Yeteneklerinden çok, sistemle kurdukları uyum sayesinde varlık gösteriyorlar. Bu uyumun adı ise çoğu zaman “itaat”, “sessizlik” ve “sorgusuz sadakat”.
Eskiden hakemler, sahada yaşadıklarıyla pişerdi. Zor maç yönetir, kamuoyu baskısı görür, karakter kazanırdı. Şimdi ise hakemler, önce davranış biçimleriyle, sonra ilişkileriyle, en son da saha içi yönetimleriyle değerlendirilir hâle geldi.
Eğitim adı altında verilen bazı yönlendirmeler, genç hakemlerin zihinlerine sadece kural bilgisini değil, aynı zamanda “nasıl görünmeleri gerektiği” algısını da kodluyor. Düdüğü doğru çalmak kadar, nerede ne kadar konuşacaklarını, kime mesafeli duracaklarını ezberliyorlar.
Bu, uzun vadede bağımsız düşünebilen, sahaya kişilik koyabilen hakem profilinin önünü kapatır.
Hakemlik bir temsil işidir, evet. Ama temsil edilen yalnızca federasyon değil, aynı zamanda futbolun adaletidir. Genç hakemler, sadece “görev verilen” değil, aynı zamanda “güven duyulan” bireyler olarak yetiştirilmelidir.
Aksi takdirde, sistemin istediği gibi şekillenen ama futbolun ruhuna yabancı kalan bir kuşak büyür. O kuşak belki birkaç yıl parlatılır, klasman yükseltir ama güven inşa edemez. Ve gün gelir, kendi içindeki en büyük krizi kendisi yaratır.
Bugün yaşanan şey tam olarak budur. /HÜRRİYET.COM.TR
